Reżyseria:
Milan Luthria
Scenariusz:
Rajat Aroraa
Produkcja:
Ekta Kapoor, Shobha Kapoor
Muzyka:
Vishal-Shekhar
Występują: Vidya Balan,
Naseeruddin Shah, Emraan Hashmi, Tusshar Kapoor
Reshma
(Vidya Balan) ma marzenie, by zostać aktorką. Na przesłuchaniu słyszy jednak,
że nie ma w sobie nic przyciągającego. Słowa te odbijają się w jej głowie,
jednak dziewczyna nie poddaje się. Zdeterminowana pojawia się na planie filmu,
zachwyca producenta swoim seksownym tańcem i sceny z jej udziałem zostają
nakręcone i dołączone do filmu. Niestety ambitny reżyser obrazu Abraham (Emraan
Hashmi) nie jest zadowolony erotycznymi ujęciami z kobietą i nie chce, by jego film
zawierał takie sceny. Zrządzenie losu sprawia, że do Reshmy zwraca się
producent Selva Ganesh (Rajesh Sharma) gotowy zaoferować jej nowy projekt.
Nadaje jej również nowe imię – Silk Smitha. Seksowna item girl odnosi ogromny
sukces, filmy z jej udziałem są wielkimi hitami, a sama wplątuje się w romans
ze swoim filmowym partnerem - starzejącym się gwiazdorem Suryakantem
(Neseeruddin Shah).
Na
etapie pierwszych plakatów do filmu i zwiastunów byłam bardzo podekscytowana i
pozytywnie nastawiona. Chciałam wreszcie zobaczyć, gdy to główna bohaterka
owija sobie wokół palca wszystkich mężczyzn i pokazuje prawdziwą, kobiecą siłę!
A zwiastun zapowiadał właśnie taki spektakl. Fakt, że film luźno opiera się na
biografii autentycznej południowej seks bomby jeszcze mocniej przemawiał „za”. Produkcję
tę obejrzałam dwa razy i gdy nawet drugi seans nie ukazał mi filmu w nowym
świetle, a wręcz utwierdził w pierwszych wnioskach, zdecydowałam się przelać w
końcu swoje przemyślenia na klawiaturę.
Silk
Smitha to czysty seks i nic poza tym. Jej pragnienie uznania i szacunku na
starcie stały na przegranej pozycji. Jeśli swój sukces zawdzięczała wyuzdanym
scenom, które dobrze się sprzedawały i były, jak sama określiła entertainment, entertainment, entertainment dla mas, jak miała zdobyć ten wyczekiwany szacunek dla swojej osoby? Przecież
sama zdecydowała się, by jej wizerunek pasował do kobiety wyzwolonej. To
prawda, że twórcy najpierw stworzyli sobie seksowną maszynkę do robienia
pieniędzy, by następnie ją odrzucić. Nie zostało to jednak pokazane zbyt
przekonująco, a przede wszystkim bardzo stereotypowo.
Vidya
Balan rzeczywiście świetnie odegrała swoją rolę. Sceny erotyczne z nią w roli
głównej były naprawdę gorące! Za drugim razem doceniłam bardziej również
fizyczne sportretowanie Silk przez aktorkę – to znaczy zwiększające się
gabaryty Vidyi wraz z rozwojem akcji. Tusshar Kapoor był przeciętny, jednak
lepiej wypada w typowo komediowych rolach. Naseeruddin Shah nie tylko czarował
jako gwiazdor, ale dobrze pokazał też ciemne strony charakteru swojego
bohatera. Na początku wydawał mi się nieodpowiedni do tej roli, ale teraz
myślę, że był idealnym kontrastem dla młodszej Vidyi. Emraan Hashmi grający
Abrahama, był również narratorem „The Dirty Picture” opowiadającym o kolejnych
losach Silk Smithy. Niestety wiele jego kwestii w tej roli było
nieprzetłumaczonych*. Myślę jednak, że można się było domyślać jego słów po
tendencyjnych scenach, po których się wypowiadał i jego modulacji głosem. Jako
Abraham spisał się świetnie. Drugoplanowe role zdecydowanie mu służą (gdy
wyrywa się od dobrego wujka Mahesha Bhatta). Urzekły mnie jego wspólne sceny z
Vidyą, zarówno słowne potyczki jak i romantyczniejsze momenty. Mają rewelacyjną
chemię i cieszę się, że w filmie pojawił się wątek miłosny. Może był naciągany,
ale w kwestii relacji pomiędzy tymi bohaterami zostałam usatysfakcjonowana, tak
jak tego oczekiwałam i za to duży plus.
Muzyka
jest rewelacyjna, lata 80. czuć w każdym dźwięku. Jednak w filmie są zaledwie
trzy teledyski i to niestety da się odczuć. Na szczęście muzyka ilustracyjna
jest równie wyrazista i stanowi idealne tło dla wydarzeń w filmie. Kostiumy i
zdjęcia również zasługują na pochwałę, chociaż scenografia robi troszkę
sztuczne wrażenie, widać, że budowali południową rzeczywistość od zera.
Domyślam się jednak, że odtworzenie wyglądu charakterystycznego dla innych
czasów to wyzwanie.
Według
mnie największą bolączką „The Dirty Picture” jest słaby, nieuporządkowany i
tendencyjny scenariusz na zasadzie wzlot-upadek gwiazdy. Bohaterowie mogliby
być ciekawsi, kariera i emocje Silk wnikliwiej prześwietlone, nie tylko na
zasadzie jej seksualności, Emraan powinien zostać poważniej potraktowany (w
recenzjach wytyka się typowość jego roli, np. nieodzowny teledysk i pocałunek).
Za największe zalety filmu uważam duet Vidya-Emraan, dobrą muzykę i specyficzny
klimat filmu. Chociaż „The Dirty Picture” zapewni widzowi dawkę rozrywki na
wieczór, spodziewałam się innego potraktowania tematu przez twórców. Warto
obejrzeć i samemu ocenić rezultat produkcji Balaji Films, jako że to jeden z
popularniejszych filmów 2011 roku w Bollywood.
*
Teraz jestem po dwóch latach nauki języka, może trzeci seans przyniósłby lepsze
zrozumienie niedotłumaczonych kwestii :P
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz